Perspektief

Ik kook elke dag; hoe moe ik ook ben’

Chris (34) praat vijf kwartier in een uur. Zijn woorden komen razendsnel. Vol trots vertelt hij hoe hij zijn ogen uitkeek, tijdens zijn eerste verhuizing voor Perspektief. Eikenhouten kasten moest hij sjouwen; tweehoog uit een ambassadewoning. Wat hij daar allemaal niet had gezien… Praten als brugman kan hij. En dat mag hij hier, op de Vulcanusweg in Delft.

Chris:. “Ergens ging het mis. Ik deed dingen die niet door de beugel konden en zat een tijdje in de gevangenis. Toen ik mijn straf had uitgezeten, ben ik tweeënhalf jaar dakloos geweest. Ik sliep in een tent in Delftse Hout. Ter bescherming nam ik een hond; Bella. Eerst noemde ik haar ‘Bella vita’; maar zo goed is het leven niet, dus heb ik het woord ‘vita’ weggelaten. Iemand wees mij op Perspektief en zo ben ik hier terecht gekomen. Perspektief en daarmee ook Sofie hebben mij structuur gegeven. Ik kook nu elke dag. Bij de voedselbank krijg ik de ingrediënten en daar experimenteer ik mee. Zo combineerde ik laatst kapucijners met rode kool en maakte het af met een lekkere jus; daar kan ik erg van genieten.’’

Sinds hij werkt, is er reden om op te staan’

Sofie Mols: “Toen ik Chris voor het eerst ontmoette, zat de storm nog in zijn ogen. Die storm is gaan liggen. Als je niet beter weet; zie je hem als het zonnetje in huis. Helaas is dat lang niet zo geweest. Chris kon de verleiding van drank en drugs niet weerstaan en dat gaf vaak problemen. Sinds hij werkt, heeft hij een reden om zijn bed uit te komen. Ook al is het laat geworden de avond ervoor; ‘s avond een vent, dan ook in de ochtend. Er is in zijn gedrag veel veranderd, ten positieve. Hij ziet nu sneller waar het misgaat. Chris wil op het rechte pad blijven en daar werken we samen hard aan. Dat koken is een cadeau voor hem. Eerst moest hij niets van groente hebben, tegenwoordig weet hij nog beter dan ik welke seizoensgroenten er te koop zijn. Ons vaste gesprek van de dag gaat dan ook uiteraard over eten. Structuur houdt Chris in bedwang. Op die regelmaat blijven we sturen.’’

Chris: Ik heb moeite met regels, hier snappen ze dat en krijg ik ruimte. Niet teveel natuurlijk; ik wil nooit meer terug naar af. Binnenkort ga ik op mezelf wonen. In een huisje met schone keukenkastjes, die heel zacht sluiten. Dan kan ik alle boodschappen daarin kwijt en kan ik kiezen wat ik ga koken. Met of zonder jus.” 

Perspektief biedt hulpverlening aan mensen die een vorm van zorg nodig hebben en door omstandigheden een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Deze reeks laat zien hoe cliënten via Perspektief de weg naar werk hebben gevonden en hoe ondernemers dit hebben ervaren. Bent u ook op zoek naar bijzondere mensen voor uw bedrijf? Neem dan contact op met Perspektief.

Vorig artikelColumn: Marja Keizer, people pleaser
Volgend artikelHet vergezicht: Ondernemers die niet verduurzamen missen de boot