Eigenwijs was ze altijd al, zo zegt ze zelf. Linda van der Pot, de drijvende kracht achter kinderopvang Les Enfants, doet liever geen concessies. Ze heeft een duidelijke visie op de manier waarop kinderen zich ontwikkelen en wil daar zelf een actieve bijdrage aan leveren. Zelfs als ze daarvoor een goedlopende vestiging moet sluiten.
Verbinding, focus en weerbaarheid. Daar zijn ze van bij kinderopvang Les Enfants. Dat lijken misschien algemene onderwijsbegrippen, maar niets is minder waar, legt eigenaar Linda van der Pot met een glinstering in haar ogen uit. “Ik ben gefascineerd door de methodiek van Freja Janssen-Vos, een van grondleggers van ontwikkelingsgericht onderwijs. Spelend leren en lerend spel is de basis. Dat voelde voor mij meteen heel goed. Van daaruit heb ik onze eigen methodiek ontwikkeld.”
We laten de kinderen de echte wereld zien
Ervaringen opdoen
“Wij laten kinderen leren door actief te spelen en experimenteren. Niet binnen met aap-noot-mies, maar naar buiten de natuur in en de wereld ontdekken. Zo leren kinderen vanuit hun eigen interesses. Zeg nu zelf: klimmen over een omgevallen boom is toch veel leuker dan over een kast in de gymzaal? En wat dacht je van een echte kikker vasthouden? Voor kinderen is dat veel indrukwekkender dan plaatjes kijken in een boek. Daarna vragen ze vanzelf alles wat ze willen weten over de kikker.”
Supermarktje spelen
Twaalf jaar geleden vond het echtpaar Van der Pot de perfecte locatie om dit ideaal te realiseren. Ze namen kinderopvang Les Enfants over van de oprichtster Lia Boone en begonnen hun avontuur in de boerderij aan de Abtswoudseweg. Deze locatie biedt kinderen alle mogelijkheden om te spelen en te leren in de natuur. Al snel werd Les Enfants een hit: de locatie trok ouders uit de hele stad, maar ook ver daarbuiten. Dat komt ook doordat ouders actief worden betrokken bij de activiteiten van hun kind. “Wij nemen de peuters mee naar plekken waar zij bijna dagelijks met hun ouders komen, vertelt Linda. “Met dit verschil: we laten de kinderen zelf dingen doen. We gaan bijvoorbeeld naar de supermarkt, waar de kinderen zelf boodschappen mogen uitzoeken. Als we terugkomen op de boerderij, bouwen we de supermarkt na en krijgen de kinderen daarin de baan die zij het leukst vinden. Vervolgens nodigen we de ouders uit om boodschappen te komen doen in hun kindersupermarkt. Spelenderwijs zien zij hoe hun kind zich ontwikkelt en maken ze samen vooral veel lol.”
Focus op talent
Hun aanpak spreekt veel ouders aan, ziet Michael van der Pot, het zakelijke brein binnen het gezinsbedrijf. “We groeien als kool. Ouders merken dat hun kinderen met een voorsprong het basisonderwijs instromen en vertellen dat aan elkaar. In relatief korte tijd openden we vier vestigingen, en nog steeds hadden we een volle wachtlijst. Dat zette ons aan het denken.” Ze willen bij Les Enfants niet per se groot en veel; liever willen ze klein en goed, vertelt Linda. “Met het groeien van het aantal vestigingen, merkte ik dat ik eigenlijk steeds verder van mijn pad raakte. Ik wil tussen de kinderen en naast onze medewerkers staan. Maar met alle administratie, rapportageverplichtingen en regelgeving bleek dat niet bepaald eenvoudig.”
We hebben geen boodschap aan de schaalvergroting die je veel ziet in de kinderopvang
Kleinere schaal
Linda’s passie voor haar vak is ongeëvenaard, weet Michael. “Haar missie en betrokkenheid bij de kinderen en haar collega’s is de motor achter het succes.” Daarom willen we niet verder groeien. Door klein te blijven, kunnen we de kwaliteit en verbinding bieden die wij voor ogen hebben. Michael: “Daarmee zwemmen we tegen de stroom in. In de wereld van de kinderopvang op dit moment lijkt schaalvergroting het toverwoord. Daar hebben wij geen boodschap aan.”
Generatie op generatie
Die gedrevenheid is ook zichtbaar bij dochter Demi. Zij draait als volwaardig teamlid mee terwijl ze ondertussen haar opleiding tot pedagogisch medewerker afrondt. Demi heeft er gevoel voor, ziet Linda. En dat zijn meer dan alleen mooie woorden van een trotse moeder. Tijdens het interview schrikt een meisje van de felle lamp in de belichtingsparaplu van de fotograaf en begint te huilen. Demi neemt het kind mee naar een rustige plek, leidt haar spelenderwijs af en brengt haar tot kalmte. Linda straalt: “Ik vind het heerlijk om te zien en confronterend tegelijk. Want eerlijk gezegd zou ik dat ook het liefste willen: met de kinderen bezig zijn. Dat gaat gelukkig weer gebeuren.” Linda klinkt vastbesloten, en dat is ze ook. “Ik ben niet vergeten waarom ik dit allemaal begonnen ben: uit passie voor het kind.”
Tekst: Marc Boekenstijn | Foto: Raúl Neijhorst
