Op de koffie bij Miss Morrison: Kees Koreneef

0

Zet twee gedreven ondernemers op een bankje inde zon en je krijgt een twee uur durend gesprek over vernieuwde winkelformules, je nek durven uitsteken, frustraties, het verschil tussen de oude en de jonge garde. Cisca ‘Miss Morrison’ Colijn, drinkt een kop koffie met vastgoedondernemer Kees Koreneef: “Zoals jij gespecialiseerd bent in koffie, zo zijn wij dat in vastgoedondernemen 3.0.”

Vijf jaar geleden werd aan mij, als één van de grotere vastgoedeigenaren in Delft, en aan nog twee vastgoedondernemers, gevraagd of we mee wilden denken over de visie op de stad. Dat wilde ik best doen, maar alleen als er iets met mijn input gebeurde. Anders ga ik er geen energie in steken. Dat was het begin van een intensieve samenwerking met de gemeente. We handelen samen in het belang van de stad.”

Wat zien we daarvan?
“Achter de schermen gebeurt heel veel, maar dat is voor de normale mens niet altijd direct waarneembaar. Het wordt pas zichtbaar als alles af is, rond 2020. Waar bijvoorbeeld nu de bus rijdt, ligt dan een wandelpromenade die het nieuwe en het oude gedeelte van de stad verbindt. We zijn er 2,5 jaar mee bezig geweest die bus uit de stad te krijgen en eindelijk is het voor mekaar. Zoiets kost veel geduld en tijd. Net als bijvoorbeeld de ontwikkeling van het noordelijke gedeelte van de stad. Vijf jaar geleden wilde iedereen in het zuiden zitten. In noord stond destijds 14 procent leeg. Toen al zei ik: ‘Midden-noord is de groeibriljant van de stad’. Waarom? De winkelbeleving van de consument verandert. Het gaat steeds meer om de beleving. Natuurlijk blijven grotere ketens altijd trekken, maar de focus gaat richting het funshoppen. Dat doe je in midden-noord, waar je lokale concepten, kleine units en jonge, creatieve ondernemers vindt, die tegen verandering kunnen. Inmiddels is de leegstand in midden-noord minder dan 2 procent.”

Hoe zorg je voor verandering?
“De oude garde heeft moeite met die veranderingen. Daar word ik echt gek van. Er zijn ontzettend goede initiatieven in de stad, maar er is nog steeds een grote groep die daar niks mee doet. Die krijg je gewoon niet verenigd. Die denken: ‘Het ging altijd goed dus waarom zou ik veranderen’. Dan kom je er dus niet en die houding frustreert me enorm. Mijn motto: verander of stop ermee. Of bedenk een mooi nieuw concept, dat ook jouw gebied weer verder brengt. Een goed voorbeeld van zo’n vernieuwend concept is lunchroom Kek, dat de Voldersgracht naar een ander niveau gebracht. Eigenaresse Leonie kreeg de financiering niet rond. Uiteindelijk hebben wij 2,5 uur met haar aan tafel gezeten en heeft KKwadraat Delft, één van onze bedrijven, de zaak gefinancierd. Nu er meer van dat soort formules in de stad zijn, krijgen we meer sfeergebieden. Wat dat betreft was Kek een eyeopener: niet de locatie bepaalt het succes, maar de formule.”

En wat levert dat jou op?
“Mijn belangen zijn regelmatig flink conflicterend. Ik ben pandeigenaar, moet geld verdienen en ik wil dat de stad er beter op wordt. Dit betekent keuzes maken tussen de huur die betaald moet worden of een leuke formule toelaten, waardoor de omliggende panden over een aantal jaar ook beter in de markt gaan liggen. Dat bredere perspectief, daar geloof ik heilig in. Ik ben heus niet roomser dan de paus, maar mijn eigen belang is toch wel ondergesneeuwd ten opzichte van het belang van de stad.”

Vorig artikelDe dialoog: Business ontwikkeling door lokale verbinding
Volgend artikelFulltime pubquizmaster zijn is geen spelletje!